Elite Mannen historiek

André Rosseel was de eerste renner uit de geschiedenis van Dwars door Vlaanderen, toen nog Dwars door België, die de wedstrijd twee keer wist te winnen. In 1948 haalde Rosseel het voor Florent Mathieu. In 1950, twee jaar later, werd Rosseel recordhouder van de wedstrijd.   

In 1951, een jaar na de tweede overwinning van André Rosseel, kreeg Dwars door Vlaanderen met Raymond Impanis een tweede recordhouder. In 1949 was Impanis sterker dan Lionel Van Brabant. Twee jaar later versloeg hij Marcel Hendrickx

Briek Schotte, die jarenlang in de Waregemse deelgemeente Desselgem woonde, wist Dwars door Vlaanderen begin jaren ‘50 twee keer te winnen. Bij zijn eerste overwinning in 1953 was IJzeren Briek sterker dan de Nederlander Adri Voorting. Twee jaar later haalde Schotte het voor Alfred De Bruyne.  

Eind de jaren zestig mocht Walter Godefroot twee keer vieren in Dwars door Vlaanderen. In 1966 was hij de beste voor Willy Bocklant en de Nederlander Peter Post. Twee jaar later kleurde het podium helemaal Belgisch. Godefroot haalde het toen voor Willy Monty en Bernard Van De Kerckhove.  

Daniel Van Ryckeghem wist Dwars door Vlaanderen twee keer te winnen als renner van Dr. Mann – Grundig. In 1967 mocht hij een eerste keer juichen in Waregem. In 1970 versloeg hij Eric Leman.

Een jaar na broer Willy mocht Walter Planckaert in 1977 voor het eerst het zegegebaar maken in Dwars door Vlaanderen. In een sprint met twee toonde hij zich de betere van Luc Leman. In 1984 was Walter opnieuw de beste in Waregem. Na een sprint met vier kroonde hij zich tot mederecordhouder van de wedstrijd.  

In 1986 mocht Eric Vanderaerden op het hoogste schavotje van het Dwars door Vlaanderen podium plaatsnemen. De Belg van Panasonic was in een elitegroepje van tien sneller dan Adrie van der Poel. Vijf jaar later vervoegde Vanderaerden het lijstje recordhouders door de Duitsers Uwe Raab en Remig Stumpf te verslaan.  

Na een knappe solo kroonde Jelle Nijdam zich in 1987 voor het eerst tot winnaar van Dwars door Vlaanderen. De Nederlander van de ploeg Superconfex – Kwantum haalde het met 53 seconden voorsprong op het trio Herman Frison, Sean Kelly en Jean-Marie Wampers. Maar liefst acht jaar later won Nijdam de wedstrijd een tweede keer. Tom Steels en Adriano Baffi vergezelden hem dat jaar op het podium.  

Ook Johan Museeuw wist Dwars door Vlaanderen twee keer te winnen. De Leeuw van Vlaanderen was een eerste keer de beste in 1993. Dat jaar klopte hij zijn GB-MG Maglificio ploegmaat Franco Ballerini in een sprint met twee. Ook zes jaar later wist Museeuw een sprint met twee te winnen. In 1999 was Michel Vanhaecke het kind van de rekening.  

Tristan Hoffman won Dwars door Vlaanderen een eerste keer in 1996. Toen was de renner van TVM – Farm Frites de snelste in een groep van vier. Hij klopte Edwig Van Hooydonck in de sprint. Vier jaar later sprintte hij opnieuw naar de overwinning. Dit keer klopte hij onder andere Peter Van Petegem en Lars Michaelsen in een grotere groep.  

‘Rambo’ was de bijnaam van Niko Eeckhout in het peloton. De Belg had die naam onder andere te danken aan zijn fenomenale prestatie tijdens Dwars door Vlaanderen 2001. In een uitgeregende editie trok Eeckhout enkele kilometers na de start al ten aanval met zijn ploegmaat Thierry Marichal. Met nog meer dan 50 kilometer te gaan liepen de benen van Marichal leeg, maar Eeckhout zette door. Na een aanval van 201 kilometer kwam hij solo aan in Waregem. Vier jaar later zette hij Dwars door Vlaanderen een tweede keer op zijn palmares. Toen was hij de snelste in een groepje van acht.  

De eerste overwinning van Niki Terpstra was er eentje om ‘u’ tegen te zeggen. De Nederlander trok op dertig kilometer van de finish ten aanval en kwam solo aan. Hij haalde het met 47 seconden voorsprong op zijn ploegmaat Sylvain Chavanel en zijn landgenoot Koen de Kort. In 2014 deed hij dat kunstje nog eens over door een sprintend peloton voor te blijven.  

In Dwars door Vlaanderen 2017 was er weinig te doen aan de suprematie van Quick-Step Floors. Yves Lampaert werkte uitstekend teamspel uitstekend af. Hij viel aan op zeven kilometer van de streep en soleerde naar winst. Een jaar later mocht Lampaert opnieuw zegevieren. In een kletsnatte editie reed hij op kousenvoeten weg uit een kopgroep om vervolgens opnieuw solo te finishen.  

In 2019 stond Mathieu van der Poel voor het eerst aan de start van enkele voorjaarsklassiekers. De Nederlander kon meteen de overwinning op zak steken in Dwars door Vlaanderen. In Waregem was hij de snelste in een groepje van 5, voor Anthony Turgis en Bob Jungels. Na een winter vol blessureleed stond Van der Poel in 2022 toch aan de start van Dwars door Vlaanderen. Op de Verbindingsweg sprintte hij Benoot uit het wiel en mocht hij opnieuw zegevieren.